Struktura i zasada pracy trójkątnych śrub samozapijających się
Charakterystyką jest „samodzielne i blokowanie”
Najbardziej godna uwagi cecha Trójkątne śruby z samodzielnym stukaniem jest to, że nitka ma trójkątny przekrój, a kształt zęba jest asymetryczny, który ma pewną zdolność samozadowolenia i samookaleczenia. Podczas procesu wkręcania może bezpośrednio wyciąć pasującą wewnętrzną ścieżkę gwintu w niehartowanym otworze, eliminując w ten sposób proces stukania.
Różnica w stosunku do tradycyjnych śrub samookaleczenia
W porównaniu z tradycyjnymi śrubami samookaleczania okrągłego gwintu, trójkątne śruby z samodzielnym stukaniem mają mniejsze tarcia, niższy moment obrotowy i mocniejszy ugryzienie. Jego struktura jest bardziej stabilna podczas łączenia materiałów średnich i niskiej wytrzymałości, takich jak tworzywa sztuczne i stopy aluminium.
Trudności w łączeniu materiałów metalowych o wysokiej wytrzymałości
Twardość materialna zwiększa trudności z przetwarzaniem
Metale o wysokiej wytrzymałości zwykle obejmują stal o wysokiej twardości, stopy ze stali nierdzewnej, stopy tytanowe itp. Same materiały te mają wysoką wytrzymałość na ścinanie i rozciąganie i są trudne do obróbki. Zwykłe śruby z samodzielnym stukaniem trudno jest wyciąć skuteczną ścieżkę gwintu na ich powierzchni.
Problemy z rozszerzeniem termicznym i skurczami i naprężeniem wewnętrznym
Na połączenia metalowe często wpływają zmiany temperatury i przekładnia naprężeń wewnętrznych. Złącza muszą mieć pewne obciążenie wstępne i stabilność, aby zapobiec awarii części połączenia z powodu naprężenia termicznego lub zmęczenia.
Analiza wykonalności trójkątnych śrub stukania dla połączeń metalowych o wysokiej wytrzymałości
1. Dopasowanie materiału
Trójkątne śruby stukania są w większości wykonane ze stali węglowej lub stali nierdzewnej. Niektóre produkty mogą być stwardniane przez obróbkę cieplną, ale jeśli ich twardość jest niższa niż w przypadku połączenia metalu, mogą nie być w stanie skutecznie uformować ścieżki nici. Dlatego stosowanie trójkątnych śrub stukania bezpośrednio na metalach o wysokiej wytrzymałości (takich jak stal o wysokiej zawartości węglowej i stal hartowanej) często prowadzi do problemów takich jak poślizg, zużycie śrubowe lub niemożność blokowania.
2. Wytrzymałość strukturalna śrubowa
Chociaż trójkątne nici poprawiają działanie przeciwkołaniowe, ich powierzchnia gwintu jest mniejsza niż standardowe śruby. Jeśli jest używany do połączeń o wysokim obciążeniu lub długoterminowych sytuacjach naprężenia, siła strukturalna może być niewystarczająca i łatwo ją złamać lub poślizgnąć.
3. Kontrola wstępnego ruszania i momentu obrotowego
Jeśli trójkątne śruby stukania muszą być stosowane w metalach o wysokiej wytrzymałości, zwykle wymagane jest wstępne rolenie, a dopasowa klirens między średnicą otworu a średnicą śruby musi być precyzyjnie kontrolowana. Jednocześnie podczas budowy wymagane są narzędzia z ograniczeniem momentu obrotowego, aby uniknąć uszkodzenia gwintu.
Typowa analiza scenariusza aplikacji
Zalecany scenariusz: Cienka metalowa płyta połączenia
W scenariuszach, w których stosowane są płytki ze stalami na zimno lub ocynkowane płytki stalowe, takie jak motoryzacyjny arkusz, obudowy elektroniczne i obudowy klimatyzacyjne, trójkątne śruby z samodzielnym stukaniem mogą skutecznie tworzyć stabilne połączenia, szczególnie odpowiednie do automatycznych procesów montażu w produkcji masowej.
Niezalecane scenariusze: grubościenne części strukturalne o wysokiej wytrzymałości
W strukturach obciążenia o wysokiej wytrzymałości, takich jak grube stalowe płyty, stopy obróbki cieplnej i naczynia ciśnieniowe, odporność na rozciąganie i ścinanie trójkątnych śrub samozapadkowych jest trudna do spełnienia wymagań inżynieryjnych i jest bardziej odpowiednia do użycia spawania, nitu lub orzechów i ścisków do połączenia.
Alternatywne rozwiązania i strategie optymalizacji
Alternatywne metody połączenia
Jeśli trójkątne śruby z samodzielnym stukaniem nie są odpowiednie dla niektórych wymagań dotyczących połączenia metalu o wysokiej wytrzymałości, można rozważyć następujące alternatywne metody:
*Użyj zwykłych śrub i otworów gwintowanych do połączenia;
*Zamiast tego użyj spawania lub nakrętki.
*Użyj specjalnych śrub formujących gwint (takich jak śruby toczące), aby poprawić wydajność cięcia;
*Wstępnie ustawione otwory gwintowane na metalowej powierzchni przed montażem.
Optymalizacja procesu produktu
W przypadku scenariuszy aplikacji krawędzi wydajność połączenia trójkątnych śrub samozapitacza można poprawić na następujące sposoby:
*Wybierz materiały śrubowe o wysokiej twardości;
*Obróbka azotowania powierzchniowo zwiększa twardość i odporność na zużycie;
*Zoptymalizuj konstrukcję zębów, aby zmniejszyć odporność na penetrację;
*W połączeniu z podkładkami, arkuszami sprężyn itp. W celu poprawy stabilności połączenia.
Sugestie dotyczące użytkowania i środki ostrożności
*Oceń twardość podłączonego metalu: Gdy twardość bryzałów materiału przekracza twardość trójkątnej śruby, należy unikać bezpośredniego użycia.
*Wykonaj zespół testu próbki: Przed formalnym zespołem partii moment obrotowy, głębokość śrub i pojemność śruby śruby można zweryfikować przez dowód.
*Kontroluj proces instalacji: Unikaj nadmiernego momentu obrotowego powodującego poślizg gwintu, pęknięcia lub awarię złącza.
*Regularnie sprawdzaj jędrność połączenia: szczególnie w sytuacjach, w których wibracje lub temperatura często się zmienia, konserwacja i ponowne obryski należy wzmocnić.
